De afgelopen weken stonden in het teken van dalende gasvoorraden en in het verlengde daarvan stijgende gasprijzen. Gevolg van deze toenemende spanning op de gasmarkten is dat de politiek steeds meer druk ervaart om in te grijpen in de markten. Dit uit zich op verschillende manieren. In de eerste plaats neemt de roep toe om een nieuw prijsplafond op gas. Daarnaast wordt er steeds vaker gesproken over de noodzaak voor een uitbreiding van de vultaak van de gasvoorraden vanuit de overheid en het aanhouden van strategische gasreserves. Zekerheden kosten geld, en dat botst in een tijd waarin politici tegelijkertijd roepen om lagere gasprijzen voor huishoudens.
Uit deze mix van marktontwikkelingen en de door de politiek gevoelde druk om hier in te grijpen, zijn er diverse conclusies te trekken:
- Ingrijpen in de markt werkt marktverstorend en kan een averechts effect hebben op het vullen van de voorraden en op de gasprijzen;
- Met het enkel focussen op gasvoorraden ga je voorbij aan de andere opties (zoals import en vraagreductie) om aan de gasvraag te voldoen;
- Het verzekeren van voorzieningsveiligheid (vulverplichting van gasvoorraden) kost geld en botst daarmee met de politieke wens tot lagere gasprijzen;
- Een strategische voorraad kan nuttig zijn, maar helpt niet per se tegen prijsschommelingen;
- Bescherming tegen onnodige prijsvolatiliteit kan je alleen tegengaan met (politiek onpopulaire) langjarige oplossingen;
- Ontkoppelen van thema fysiek en financiële gasmarkten is noodzakelijk;